Συναντήσαμε την εργοθεραπεύτρια, Μαρία Σκουρολιάκου, σε ένα όμορφο και ξεχωριστό χώρο, ένα ζεστό και παιδικό περιβάλλον και πραγματικά απολαύσαμε αυτή την κουβέντα μας. Πήραμε πολλά παιδικά χαμόγελα κι αγάπη και μάθαμε περισσότερα για την υπεύθυνη πίσω από αυτό, την δημιουργό και υπέυθυνη του κέντρου «Έργο και παιδί».
1.Είστε μια εργοθεραπεύτρια πολλά χρόνια και με δικό σας κέντρο ειδικών θεραπειών στην πόλη της Λιβαδειάς. Για ποιο λόγο επιλέξατε να ακολουθήσετε επαγγελματική καριέρα στον τομέα της ειδικής αγωγής;
Το βασικό μου πτυχίο είναι στην Εργοθεραπεία. Η Εργοθεραπεία είναι τέχνη και επιστήμη ταυτόχρονα, όπως και όλα τα επαγγέλματα που σε καθιστούν θεραπευτή. Οι εργοθεραπευτές βοηθούν ανθρώπους όλων των ηλικιών με στόχο, ενήλικες και παιδιά, να αυξήσουν στο μέγιστο βαθμό τη καθημερινή λειτουργικότητα τους, να εξελίξουν δεξιότητες, ώστε το άτομο να μπορεί να είναι αυτόνομο και να συμμετέχει σε ασχολίες σημαντικές για εκείνον.
Η ειδική αγωγή είναι μια μεγάλη οικογένεια που εμπεριέχει πολλές ειδικότητες θεραπευτών, μέσα σε αυτήν όλοι μαζί προσπαθούμε να λειτουργήσουμε φροντιστικά με κέντρο τον άνθρωπο και συγκεκριμένα το παιδί σε όλα τα στάδια ανάπτυξης του, αλλά και τους γονείς που μαζί τους θα καταφέρουμε το μέγιστο δυνατό. Αυτό ήταν πριν ξεκινήσω το όραμα μου και αυτό κάνω έμπρακτα ως σήμερα, στο κέντρο μου , το Έργο και παιδί.
2.Οι δράσεις σας στον τομέα των ειδικών θεραπειών είναι μεγάλη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Πείτε μας λίγα λόγια γι αυτό.
Από τα πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια με ενδιέφερε μια ευρύτερη ματιά στην Εργοθεραπεία, έτσι το 1997 εκλέγομαι Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ελλήνων Εργοθεραπευτών, μία από τις αρμοδιότητες μου είναι η εύρυθμη λειτουργία της ομάδας Διεθνών Σχέσεων του Συλλόγου
Έτσι έρχομαι σε επαφή με τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κόσμο της εργοθεραπείας και το 2000 αποφασίζω και θέτω υποψηφιότητα για τη θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στο Συμβούλιο Εργοθεραπευτών Ευρωπαϊκών Χωρών (COTEC). Για τα επόμενα 3 χρόνια εκπροσωπώ την Ελλάδα στην Ευρώπη, και εκεί αναπτύσσω έντονη δράση, καταφέρνω να ξεπεράσω τα σύνορα της Ελλάδας όσον αφορά τις γνώσεις μου και την σχέση μου με την Εργοθεραπεία
Το 2003, εκλέγομαι από τα μέλη του συμβούλιου, πρόεδρος του Συμβουλίου Εργοθεραπευτών Ευρωπαϊκών Χωρών. Για 7 χρόνια, ταξιδεύω, σε όλον τον κόσμο ως εκπρόσωπος των Εργοθεραπευτών, με προσωπικό στόχο να δημιουργήσω μια νέα τάξη πραγμάτων, έναν νέο πρωτόκολλο για την Εργοθεραπεία που θα την βοηθήσει να λάβει καθοριστική θέση σε θέματα υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικών υποθέσεων.
Συμμετέχω σε εθνικά, ευρωπαϊκά, παγκόσμια συνέδρια, σε ευρωπαϊκές επιτροπές και συμβούλια, το 2005 συνυπογράφω τη διακήρυξη της ΠΟΥ για την ψυχική Υγεία στο Ελσίνκι. Το 2007 ολοκληρώνεται η διαδικασία του Tuning, δηλαδή η ανάπτυξη των Ευρωπαϊκών δεξιοτήτων των Εργοθεραπευτών και η έκδοση τους. Το 2008 για πρώτη φορά μία Ευρωπαία πρόεδρος είναι η επίτιμη ομιλήτρια του Αμερικανικού Συνεδρίου.
3.Με πολλές περγαμηνές στο βιογραφικό σας, γιατί επιλέξατε να μείνετε στην πόλη σας και να δραστηριοποιηθείτε τελικά εδώ. Τι σημαίνει η Λιβαδειά για εσάς;
Μετά από κάθε ταξίδι επιστρέφω στο κέντρο μου, εδώ στη Λιβαδειά, όπου κάθε φορά προσπαθώ να φέρω ότι νέο/καινοτόμο και να δημιουργήσω ότι συναντώ στην Ευρώπη και εδώ στην Λιβαδειά.
Η Λιβαδειά είναι το σπίτι μου. Είναι το μέρος που δημιούργησα με τον σύζυγο μου Βασίλη την οικογένεια μας, τα δυο μας παιδιά, Μελίνα και Γιάννη, το μέρος που με έκανε να νιώθω ασφάλεια, να γεμίζω τις μπαταρίες μου και να επιστρέφω δυναμική και ανανεωμένη στην δουλειά μου στην Ευρώπη. Οι συνεργάτες μου στο κέντρο, τα παιδιά και οι οικογένειες εδώ, ήταν για μένα λόγοι να συνεχίζω να εξελίσσομαι και να θέλω να μαθαίνω.
Το κέντρο μου «Έργο και παιδί» έξαλλου βρίσκεται στο πατρικό μου, στο σπίτι που εγώ μεγάλωσα και για μένα όλα αυτά αποτελούν μια συνέχεια, μια αλυσίδα όχι για να με δένει αλλά να κρατά σταθερά τα θεμέλια μου.
4.Πότε και γιατί ένα παιδί πρέπει να επισκέπτεται ένα Κέντρο Ειδικών Θεραπειών;
Όλα τα παιδιά θα μπορούσαν να έρθουν στο κέντρο «Έργο και παιδί». Δεν απευθύνεται σε κάποιους, αλλά σε όλους. Όλους τους γονείς που ανησυχούν, έχουν απορίες, αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την ανατροφή, σε όλα τα παιδιά που βρίσκουν στον δρόμο τους εμπόδια ή έχουν διαφορετικούς χρόνους προσαρμογής, όλους τους έφηβους που αναζητούν ένα ακόμη πλαίσιο στήριξης στο μεγάλωμα τους, αλλά και στους ενήλικες που αναρωτιούνται και αναζητούν τον εαυτό τους. Στο κέντρο μου ακολουθούμε την ολιστική προσέγγιση, που σημαίνει την αντιμετώπιση ενός ζητήματος από όλες τις πλευρές, και περιλαμβάνει όχι μόνο το σώμα αλλά και τον ψυχισμό/συναισθήματα, τις νοητικές μας διαδικασίες και το πνεύμα μας, ή τις πνευματικές μας αναζητήσεις. Έτσι, εγώ και οι συνεργάτες μου στο κέντρο δουλεύουμε ομαδικά και όλοι μαζίπαρέχουμε στήριξη σε πολλαπλά επίπεδα καταφέρνοντας να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή προσαρμογή για τον καθένα, με στόχο την μέγιστη προσωπική λειτουργικότητα.
5.Πόσα χρόνια υπάρχει το κέντρο σας, σε ποιες ηλικίες απευθύνεται και τι ακριβώς κάνετε στο κέντρο «΄Εργο και παιδί»;
Το κέντρο «Έργο και παιδί» λειτουργεί στην Λιβαδειά για 26 χρόνια τώρα. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, από 0 έως 99 ετών, και παρέχονται θεραπείες που αφορούν την Λογοθεραπεια, Εργοθεραπεία, Ειδική Διαπαιδαγώγηση, Μουσικοθεραπεία, Αισθητηριακή ολοκλήρωση, Συμβουλευτική Γονέων, Ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, ομάδες Ψυχοεκπαίδευσης παιδιών και ενηλίκων.
6.Ποια είναι η κατάσταση της ειδικής αγωγής σήμερα στην Ελλάδα? Υπάρχει ακόμη το “στίγμα” ή οι άνθρωποι απευθύνονται άφοβα στους ειδικούς;
Η κατάσταση της ειδικής αγωγής εδώ και χρόνια είναι μια μπερδεμένη υπόθεση. Όσον αφορά το στίγμα υπάρχει όσο υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει, δεν έχει να κάνει με την ανάγκη του κόσμου για θεραπείες αλλά με την ανοιχτοσύνη των μυαλών. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι δεκτικοί και άνθρωποι αρνητικοί. Εξάλλου δεν υποστηρίζω πως οι θεραπείες είναι πανάκεια, είναι όμως ένας δρόμος που υπάρχει και είναι καλό ο κόσμος να ξέρει ότι έχει την επιλογή να έρθουν σε μας.
7. Μπορείτε να αναφέρετε κάποιο πολύ ιδιαίτερο ή παράξενο περιστατικό που συνέβη στη δουλειά σας;
Δεν έχω συναντήσει παραξενιές ή ιδιαιτερότητες στους ανθρώπους που έρχονται σε μας, όλους τους αντιμετωπίζουμε στο κέντρο με φιλικότητα και κατανόηση. Έχω όμως συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια δυσκαμψία προσφοράς από κάποιους «συναδέλφους», μια δυσκολία στην συνεργασία για ένα καλό κοινό αποτέλεσμα. Το αναφέρω ως «θέμα» που θα έπρεπε να μας αφορά όλους μας στο χώρο των θεραπειών, είναι σημαντικό να είμαστε εμείς συνεχώς εξελισσόμενοι ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε τις γνώσεις μας απλόχερα.
8.Τι θα συμβουλεύατε τους γονείς που διακρίνουν ίσως μια διαφορετικότητα στα παιδιά τους;
Το καλό με όλους μας είναι ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός. Η αποδοχή είναι για μένα συνώνυμο της αγάπης. Αυτό που θα συμβούλευα θα είναι να είναι ανοικτοί να δούμε μαζί τις δυσκολίες που εμφανίζονται στην ανατροφή του παιδιού και να δουλέψουμε μαζί να τις λειάνουμε και να τις στρογγυλοποιήσουμε με στόχο να βοηθηθεί το παιδί στην βέλτιστη δημιουργική προσαρμογή του στο περιβάλλον του, την κοινωνία.
Συνοψίζοντας, μετά από μια πορεία τόσων ετών, αυτό που θα συμβούλευα
τους γονείς είναι να δημιουργούν με τα παιδιά τους αναμνήσεις που θα τους συνοδεύουν σε όλη τους τη ζωή.
τους θεραπευτές, το να είσαι θεραπευτή είναι μία συνεχή πορεία προς την αυτοεξέλιξη και την αυτοβελτίωση. Μέσα από κάθε περιστατικό μαθαίνουμε και κάτι καινούργιο για εμάς αλλά και την επιστήμη μας.
Και τέλος αυτό που έχω ακολουθήσει στη ζωή μου και έχω εμφυσήσει στα παιδιά μου είναι ότι το μόνο εμπόδιο στα όνειρα μας είναι ο εαυτός μας.