Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λιβαδειά, είναι παντρεμένη και έχει δυο υπέροχους γιους.
Από το 2004 διατηρεί γραφείο ψυχοθεραπείας στην Λιβαδειά με εξειδίκευση σε θέματα όπως Αγχώδεις Διαταραχές, διατροφικές διαταραχές, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, συμβουλευτική ζεύγους, στήριξη σε οικογένειες προσφύγων, πένθος στην Οικογένεια, ειδική Αγωγή σε παιδιά & εφήβους, συμβουλευτική σε Γονείς & παιδιά και ατομικές Συνεδρίες Ενηλίκων και εφήβων, Σεμινάρια και Ομιλίες. Επίσης συνεργάζεται με το κέντρο βελτίωσης της αντίληψης και επικοινωνίας του παιδιού και της οικογένειας Έργο και παιδί από το 2004 έως σήμερα.Έχει εκδοσει μια σειρά Εγχειριδίων με θεμα ‘’Οικογενειακός Χρόνος’’ εκδ. ΚΟΙΝΣΕΠ ΠΑΡΑΛΛΑΞΗ‘ . Και είναι δημιουργός και διαχειρίστρια της ομάδας Σύνδρομο Ψ, μιας ομάδας με σκοπό την ενημέρωση, σταχυολόγηση και τον σχολιασμό θεμάτων ψυχικής υγείας και επιστήμης.
Η πανδημία «χτυπάει» τα τακούνια
Και αφού οι αγορές άνοιξαν, ξεκίνησα και εγώ για μια βόλτα στα μαγαζιά της πόλης μου. «Αρκετά οι διαδικτυακές αγορές», είπα. Καθώς λοιπόν ‘’χάζευα’’ τις γυναικείες βιτρίνες έκανα μια σημαντική παρατήρηση: πολλά τα ίσια παπούτσια, χάθηκαν τα τακούνια, οι βιτρίνες γέμισαν με παπούτσια τύπου «αθλητικά» και ‘’φλατ’’. Αρχικά σκέφτηκα «Ωραία», εξάλλου εγώ δεν τα πολυσυμπαθούσα τα τακούνια, και κάθε φορά δυσκολευόμουν πολύ να βρω παπούτσια ίσια. Αλήθεια, όμως, τι έγινε;
Στους καιρούς της καραντίνας όλες λίγο έως πολύ περπατούσαμε, κάναμε βόλτες στην εξοχή. Οι κοινωνικές εκδηλώσεις περιορίστηκαν έως που καταργήθηκαν και εντελώς κάποιες φορές. Τώρα, όμως, η κατάσταση άλλαξε και τα φλατ επανήλθαν όχι για άθληση αλλά για μόδα.
Η μόδα είναι ένας από τους μεγαλύτερους δείκτες κοινωνικών συνθηκών. Αν κοιτάξουμε την ιστορία της πολλές φορές θα μας διδάξει τις κοινωνικό-οικονομικό- πολιτικές συνθήκες μιας εποχής. Τα ρούχα μας και τα παπούτσια μας, τα μαλλιά μας, η περιποίηση του σώματος ακολουθούν τις τάσεις, οι οποίες αντανακλούν τα πιστεύω και τις αντιλήψεις των εποχών που ζούμε.
Ναι, η σημερινή «κορρονογυναίκα άλλαξε». Η εποχή διαφοροποίησε τις ανάγκες μας. Ας δούμε μαζί πόσα άραγε να συμβολίζει μια τέτοια αλλαγή, γιατί οι γυναίκες άφησαν τα τακούνια;
Είναι εμφανές σε όλες μας πως ο τρόπος που η κοινωνία λειτουργεί άλλαξε και μαζί με αυτόν άλλαξε και η εικόνα αλλά και ο ρόλος της γυναίκας.
Όλες οι μελέτες μας δείχνουν πως οι γυναίκες μπήκαν στο στόχαστρο των δεινών της πανδημίας. Στην covid 19 εποχή, πολλοί κάνουν μια συσχέτιση με το παρελθόν και περιγράφουν πως η γυναίκα μοιάζει να επέστρεψε στη κοινωνία του 1950. Πάρα πολλές κατακτήσεις της συμπαρασύρθηκαν στη δίνη μιας παγκόσμιας πανδημίας.
Οι γυναίκες επηρεάστηκαν, περισσότερο από όλους, στον επαγγελματικό τομέα. Πολλές γυναίκες έχασαν τις δουλειές τους και επέστρεψαν στα του σπιτιού. Αλλά και, αυτές που λειτουργούσαν σε κλάδους καθαρά γυναικοκρατούμενους όπως οι νοσηλεύτριες, επωμίστηκαν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας με αποτέλεσμα την καταπόνηση τους.
Οι γυναίκες που έμειναν σπίτι δυσκολευτήκαν πολύ, λόγω ότι οι ρόλοι τους εντός του σπιτιού πολλαπλασιάστηκαν.
Και πως συνέβη αυτό; Στον ήδη βεβαρυμμένο από την κοινωνία ρόλο του να φέρνει βόλτα το νοικοκυριό μια γυναίκα, ήρθαν να προστεθούν κι άλλα.
Το πρόγραμμα το οποίο άλλαζε διαρκώς, ξέφυγε και η γυναίκα κλήθηκε να ανταποκριθεί σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη καθημερινότητα. Έχασε την ρουτίνα της. Οι ανάγκες του σπιτιού διογκώθηκαν καθώς τα παιδιά έμειναν στο σπίτι περισσότερες ώρες, η τηλεκπαίδευση, η μελέτη, η συνεχή απασχόλησή τους, και η φασίνα πολλαπλασιάστηκε. Οι ηλικιωμένοι χρειάστηκαν και αυτοί περισσότερη φροντίδα μιας και η εποχή τους απομόνωσε. Οι φιλίες και η κοινωνική ζωή συρρικνώθηκε.
Η οικονομική κατάσταση επίσης επηρεάστηκε, η διαχείριση του πορτοφολιού του σπιτιού άλλαξε, και συχνά έθεσε τον εαυτό της στην τελευταία θέση κάλυψης των αναγκών της.
Η φροντίδα του εαυτού της παραμελήθηκε.
Τα τακούνια μπήκαν στο ράφι, όχι μόνο γιατί η γυναίκα δεν είχε που να βγει να πάει, αλλά γιατί τα βάρη της καθημερινότητας ήθελαν πιο άνετα παπούτσια, ώστε να ανταπεξέρχεται με μεγαλύτερη άνεση.
Και ενώ ακόμη βρισκόμαστε στη δίνη της πανδημίας, μιας κατάστασης που το τέλος αχνοφαίνεται και τρεμοπαίζει, η γυναίκα καλείται να παίξει και τον ρόλο του στηρίγματος ακόμη πιο δυνατά. Οι εναλλαγές της πανδημίας, στην ζωή των μελών μιας οικογένειας και η αποφόρτιση τους, γίνεται δική της αρμοδιότητα. Εξάλλου η υγεία, σωματική και ψυχολογική αποτελούσε σχεδόν πάντα δικής της φροντίδα.
Έτσι λοιπόν όλη η νέα αυτή ζωή που διαμορφώθηκε με νέες και άγνωστες συνθήκες, εμφάνισε στις γυναίκες πολλές δυσκολίες.
Άγχος, ψυχοσωματικά, κατάθλιψη, πονοκέφαλοι, ψυχοφάρμακα… όλα αυξήθηκαν.
Μαζί με αυτά η βία στα σπίτια, σωματική και συναισθηματική εντάθηκε.
Ο «θεσμικός ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια είναι και θα είναι σημαντικός.
Η γυναίκα, όμως, είναι ανάγκη να συνεχίσει να φροντίζει και τον εαυτό της. Η γυναίκα πάντα ανταποκρινόταν με ευελιξία στο multitasking, και δεν θα εγκαταλείψει ούτε τώρα. Είναι σημαντικό να θυμάται να φορτίζει με ενέργεια τον εαυτό της. Να αποστασιοποιείται για λίγο, να πηγαίνει ένα περίπατο, να συναντά μια φίλη, και να φροντίσει να έχει διαλλείματα από την υπερφορτισμένη καθημερινότητα της. Οι γυναίκες το δικαιούμαστε αυτό.
Είμαστε οι βασικοί φροντιστές των άλλων, ας μην ξεχνάμε ότι πρωτίστως χρειάζεται να φροντίζουμε τον εαυτό μας.
Έτσι λοιπόν οι γυναίκες μπορούμε να αδράξουμε την ευκαιρία για απελευθέρωση από την τυραννία των ποδιών, να βγάλουμε τα ψηλά τακούνια και να επιλέγουμε πιο άνετα παπούτσια μαθαίνοντας πως η άνεση και η φροντίδα μπορεί να γίνει και είναι μόδα.
Ελίνα Τρωγάδα
6978268826
elinatr@yahoo.com
Χορηγός
