Το Πήλιο συνειρμικά φέρνει στο νου τις «ντίβες» του βουνού των Κενταύρων, τη Τσαγκαράδα, τη Μακρινίτσα, τη Πορταριά… Αν κοιτάξετε όμως προσεκτικότερα τον χάρτη, θα συνειδητοποιήσετε ότι το νότιο Πήλιο με το Λαύκο και την Μηλίνα, είναι «μακριά», ίσως πολύ μακριά από αυτές. Αυτή όμως είναι και η γοητεία τους, ότι είναι διαφορετικές.
Το νότιο τμήμα της χερσονήσου της Μαγνησίας που αγκαλιάζει τον Παγασητικό, έχει την δική του ιδιαίτερη ομορφιά. Ο στενός γεμάτος στροφές δρόμος που οδηγεί στη παραλιακή Μηλίνα και τον ορεινό Λαύκο, τονίζει την αίσθηση ότι απομακρύνεσαι από τα πολύβουα κέντρα. Τα λεωφορεία δεν φέρνουν τις ορδές των τουριστών και των μαθητικών εκδρομών. Ούτε οι καλοντυμένοι κάτοικοι των αστικών κέντρων με τα πολυτελή αυτοκίνητα φθάνουν εύκολα εδώ κάτω.
Ακριβώς αυτή είναι και η γοητεία της περιοχής, ο άδηλος και απλός τρόπος ζωής. Το πηλιορείτικο τοπίο όμως δεν αλλάζει. Πυκνή βλάστηση από πεύκα, ελιές, αμυγδαλιές, κουμαριές και αγριοτριανταφυλλιές από την μία και η θάλασσα από την άλλη.
Μηλίνα
Η διαμονή μας ήταν στην Μηλίνα και στο όμορφο συγκρότημα με τα πηλιορείτικα σπιτάκια ανάμεσα σε καρυδιές, λεμονιές και πορτοκαλιές, που ανήκει στην ένωση συντακτών Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας. Μια παρέα δημοσιογράφων με τις οικογένειές τους από Βόλο, Τρίκαλα και Καρδίτσα μας περιέγραψαν τον οικονομικό και οικογενειακό τρόπο διακοπών που προσφέρει η περιοχή και που πάνω από δέκα χρόνια τώρα έχει γίνει το δεύτερο σπίτι τους, το «το χωριό τους» όπως χαρακτηριστικά λένε. Τους ακολουθήσαμε λοιπόν και γνωρίσαμε ένα μέρος του νότιου Πηλίου.
Η Μηλίνα είναι ένα από τα καταλληλότερα χωριά του Πηλίου για μια καλοκαιρινή εξόρμηση. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο χωριό στο νότιο Πήλιο. Θέα έχει στον Παγασητικό κόλπο, που ιδιαίτερα τους μήνες του καλοκαιριού σφύζει από ζωή και κίνηση. Παρόλο που διαθέτει εστιατόρια, καφέ, τουριστικά και εμπορικά καταστήματα, camping, κ.λπ., εντούτοις δεν έχει χάσει τίποτε από τη γραφικότητά του και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα.
Η καταγωγή του ονόματος του χωριού είναι σλαβική, από τη λέξη «mlin» που σημαίνει «νερόμυλος».. Στην πραγματικότητα, μέχρι το 1948 η Μηλίνα ανήκε στο γειτονικό χωριό Λαύκος, που βρίσκεται σε απόσταση 7 χλμ.
Για μπάνιο προτιμήσαμε το Μαραθιά, την αόρατη παραλία του Πηλίου που ξεχειλίζει ομορφιά.
Λαύκος
Το βράδυ ανηφορίσαμε στο χωριό Λαύκος. Tο όνομά του πιστεύεται πως το πήρε, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, από τη λέξη «γλαύκος», που παραπέμπει στον καθαρό και φωτεινό ορίζοντά του. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα αρχοντοχώρια του Πηλίου, με εκπληκτική θέα στον Παγασητικό. Οι πρώτοι κάτοικοι πιστεύεται πως εμφανίστηκαν στην περιοχή στα τέλη του 15ου αιώνα.
Πέτρινες κρήνες και πλακόστρωτα δρομάκια πλαισιώνουν τα καλαίσθητα αρχοντικά με τις ολάνθιστες ευωδιαστές αυλές.
Η καρδιά του χωριού χτυπά στην εντυπωσιακά μεγάλη και όμορφη πλατεία του, με τις ταβέρνες και την εκκλησία του. Εκεί λειτουργεί από το 1785 το καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα, το πιο παλιό σε λειτουργία καφενείο στην Ελλάδα.
Ιστορία ενός και πλέον αιώνα αφηγείται ο παραδοσιακός φούρνος του Λαύκου, που φέρει την σφραγίδα του Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρα του κορυφαίου της μεταφυσικής ζωγραφικής, Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο. Ο Ιταλός μηχανικός σχεδίασε το κτίριο που βρίσκεται στην καρδιά του Λαύκου, μετράει 116 χρόνια ζωής και είναι ταυτισμένο με τον παραδοσιακό φούρνο του χωριού. Ο παραδοσιακός ξυλόφουρνος του Λαύκου λειτουργεί από το 1952 σε ένα κτίριο με ιδιαίτερη τεχνοτροπία, που θυμίζει σιδηροδρομικό σταθμό. Προοριζόταν, άλλωστε, αρχικά για σιδηροδρομικός σταθμός, σύμφωνα με τα σχέδια του Ιταλού μηχανικού, κατασκευαστή της σιδηροδρομικής γραμμής του τρένου του Πηλίου, Εβαρίστο ντε Κίρικο.
Στο Λαύκο υπάρχει και το μουσείο ραδιοφώνου. Το μουσείο, που δημιουργήθηκε το 2006, φέρει το όνομα του εικαστικού Αντώνη Ταβάνη, που έζησε στο χωριό τα τελευταία χρόνια της ζωής του και «φιλοξενεί» την εκπληκτική συλλογή παλιών ραδιοφώνων που δώρισε ο ένθερμος φιλέλληνας Βίλφρεντ Σοέπς.
Αποτελεί πόλο έλξης για το κοινό. Υπολογίζεται ότι περιλαμβάνει 200 περίπου συλλεκτικά ραδιόφωνα, κατασκευασμένα από τις αρχές του 1917 μέχρι το 1960, πλήθος λυχνιών παλαιάς τεχνολογίας και έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, σε πανελλαδική κλίμακα.
Προορισμός όλων των εποχών το Πήλιο, έχει κάτι ξεχωριστό να προσφέρει στον επισκέπτη όποτε κι αν ταξιδέψει στο συναρπαστικό βουνό των Κενταύρων. Έτσι και η Μηλίνα και ο Λαύκος, με τα παραδοσιακά καταλύματα και τους φιλόξενους ανθρώπους, είναι έτοιμος όλον τον χρόνο να υποδεχτεί τους ταξιδιώτες.