Γράφει η Χρύσα Βρυώνη
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το καλοκαίρι, στα τέλη του καυτού Αυγούστου, ταξιδέψαμε σε μέρη που είχαμε βρεθεί κάποτε με σχολική εκδρομή. Η Καλαμπάκα με τα επιβλητικά Μετέωρα και τα Τρίκαλα είναι ένας κοντινός προορισμός που έγινε ακόμα πιο σύντομος με τον δρόμο Ε65. Από την Αθήνα μόνο 3 ώρες και από την δική μας αφετηρία, τη Λιβαδειά, μόνο 2.
Με τις λιγοστές μας αναμνήσεις ξεκινήσαμε να βρούμε φίλους αγαπημένους και να μείνουμε σε ένα χωριό στην σκιά ενός επιβλητικού βράχου, τη Θεόπετρα.
Η Θεόπετρα είναι κτισμένη στις όχθες του Ληθαίου (180 μ.) και απέχει από την Καλαμπάκα 5 χλμ. Οι 600 περίπου κάτοικοι της ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το παλαιό όνομα του χωριού ήταν «Κουβέλτσι».
Το Κουβέλτσι μετονομάστηκε σε «Θεόπετρα», τοπωνύμιο που σχετίζεται με το μέγεθος του βράχου «Πέτρα» ο οποίος, κατά την παράδοση, ήταν τόσο μεγάλος που «άγγιζε το Θεό». Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε έδρα του τοπικού Αγά.
Στα βόρεια του χωριού, υψώνεται η βραχώδης κορυφή Πέτρα και λίγο πιο κάτω, στο Ληθαίο ποταμό, μεταξύ Πέτρας και Κουσλάς, απλώνεται πλατανόδασος έκτασης 300 στεμμάτων.
Το σπήλαιο που υπάρχει στη Θεόπετρα βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά βραχώδους ασβεστολιθικού όγκου (θέση «Μούτα») πάνω σε λόφο, στις υπώρειες του οποίου είναι κτισμένο το χωριό. Πρόκειται για σπήλαιο της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου (40.000 π.Χ.), επιφάνειας 600 τ.μ. με σταλακτίτες. Έχουν ανακαλυφθεί 2 ανθρώπινοι σκελετοί, ηλικίας 8.500 και 14.500 ετών αντιστοίχως, καθώς και άλλα είδη ζωής που η ηλικία τους ανάγεται σε 50.000 περίπου έτη π.Χ., ενώ οι ανασκαφές συνεχίζονται. Η Αυγή αποτελεί την πρώτη βεβαιωμένη «παρουσία» μεσολιθικού ανθρώπου στη Θεσσαλία. Έζησε πριν από 9.000 χρόνια στο σπήλαιο της Θεόπετρας.
Στα ριζά της «Πέτρας» βρίσκεται η γραφική εκκλησία του Αγ. Νικολάου, ενώ η θέα από το σημείο αυτό είναι καταπληκτική και κόβει την ανάσα, ιδιαίτερα κατά το ηλιοβασίλεμα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκκλησία του Αγ. Αθανασίου (1876), με αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Κατεβαίνοντας τα γραφικά σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, κάτω από τον μεγάλο βράχο μπήκαμε στην αυλή ενός σπιτιού του 1912. Εδώ θα μέναμε, εδώ ήταν οι φίλοι μας, εδώ μας περίμεναν και ο κύριος Κώστας με την γυναίκα του την Φωτεινή, με ντόπιο τσίπουρο, παραδοσιακά φαγητά και μια μεγάλη φιλόξενη αγκαλιά. Μαζεύτηκε η γειτονιά όπως γινόταν κάποτε και το γλέντι δεν άργησε να ξεκινήσει.
Η Θεόπετρα είναι από τα χωριά που γλίτωσαν την μανία του Daniel και σώθηκαν τα σπίτια με μικροζημιές.
Το δωμάτιο μας στον πάνω όροφο ήταν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της θεσσαλικής και ηπειρώτικης κουλτούρας όπως και το υπόλοιπο σπίτι καθώς οι ιδιοκτήτες του το διατηρούν στα πρότυπα εκείνης της εποχής.
Αφήσαμε για λίγο το όμορφο αυτό χωριό γιατί η χαρά μας να βρεθούμε στα Μετέωρα ήταν μεγάλη. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί του Σαββάτου για να πιούμε το καφεδάκι μας στην Καλαμπάκα και να επισκεφτούμε την πιο εύκολα προσβάσιμη μονή του Αγίου Στεφάνου.
Ο κόσμος ήταν πολύς και η αναμονή μεγάλη, αλλά άξιζε τον κόπο.
Τα όμορφα καστρομονάστηρα χτισμένα στις κορυφές των βράχων προκαλούν τον θαυμασμό των επισκεπτών. Η θέα μοναδική και το ξεχωριστό αυτό φαινόμενο των βράχων σου κόβει την ανάσα.
Όμορφα χρωματιστά καμπαναριά, κήποι προσεγμένοι για να σταθεί ο επισκέπτης, κατανυκτική ατμόσφαιρα στο εσωτερικό των μοναστηριών και σήμαντρα έτοιμα να αντηχήσουν σε όλο τον κάμπο που απλώνεται από κάτω, είναι κάποια από τα πολλά που μπορείς να δεις και να νοιώσεις στα Μετέωρα.
Κατεβαίνοντας, διασχίσαμε την κοιλάδα των μετεώρων, ανάμεσα στους γιγαντιαίους βράχους και φτάσαμε στην Καλαμπάκα για να δοκιμάσουμε το παραδοσιακό γλυκό της πόλης, τη σπάτουλα.
Κι έτσι “ευλογημένοι” και “γλυκαμένοι” συνεχίσαμε την περιήγησή μας στο νομό Τρικάλων, κατευθυνόμενοι προς τα Τρίκαλα.
Τα Τρίκαλα είναι πόλη της δυτικής Θεσσαλίας, πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων και του Δήμου Τρικκαίων. Η πόλη διασχίζεται από τον ποταμό Ληθαίο, ο οποίος αποτελεί παραπόταμο του Πηνειού.
Τα Τρίκαλα είναι μια πόλη που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις προηγμένες ευρωπαϊκές πόλης του βορρά.
Είναι πεντακάθαρη. Έχει ένα αξιοποιημένο ποτάμι με φιλόξενες όχθες για το επισκέπτη, πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι σε όλο σχεδόν το κέντρο της πόλης που χρησιμοποιούν όλοι καθημερινά, πρωτότυποι χώροι εστίασης, πολλά και γνωστά εμπορικά, το υπέροχο κάστρο της πόλης για βόλτα και καφέ, μοναδικά μουσεία και πολλά ακόμη που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να ζεις εδώ.
Φαίνεται πως οι Τρικαλινοί την αγαπούν πολύ την πόλη τους. Ο πρώην δήμαρχος Τρικάλων και σημερινός υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Παπαστεργίου, μας είπε πως όλα αυτά χρειάζονται χρόνο, υπομονή και επιμονή αλλά κυρίως να έχει ο δήμαρχος μια καλή ομάδα συνεργατών.
Να σας πούμε πως εκτός από τις όμορφες πόλεις και χωριά του νομού Τρικάλων αυτό που θα απολαύσετε είναι το φαγητό. Κρυμμένες παραδοσιακές ταβέρνες ανάμεσα στα χωριά και μέσα στη φύση, με δικά τους προϊόντα τόσο σε κρέας όσο και σε λαχανικά θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο.
Το οδοιπορικό αυτό είναι αφιερωμένο στο δεκάχρονο Κωσταντή, τον πιο μικρό παραγωγό ντοκιμαντέρ που με ενέπνευσε να κάνω αυτό το ταξίδι.