Το εμβληματικό κορίτσι από την Υεμένη, η Νάντα αλ Αχντάλ που πριν από μερικά χρόνια αρνήθηκε να παντρευτεί με το ζόρι, έχει αφιερώσει τη ζωή της στον ακτιβισμό έτσι ώστε κάποτε να μην υφίστανται άλλα κορίτσια το βασανιστήριο του μη συναινετικού γάμου και του βιασμού.
Ήταν 11 χρόνων όταν ένα βίντεό της έκανε τον γύρο του κόσμου. Μιλούσε για τη φυγή της από την οικογένειά της που ήθελε να την παντρέψει σε τρεις μέρες. Για την απόφασή της να μη γίνει ακόμη ένα θύμα και να βγει να αναζητήσει τη δική της ζωή χωρίς καταναγκασμούς. Αλλά και για τα άλλα παιδιά που δεν έχουν τη δική της τύχη να μπορέσουν να δραπετεύσουν από μια τέτοια βάναυση μοίρα: σκλάβες απόλυτα εξαρτημένες από τους δήμιούς τους, παιδιά-σύζυγοι έναντι μιας εξαγοράς με προίκα.
Δέκα χρόνια μετά, η Υεμενίτισσα Νάντα αλ Αχντάλ ζει στην Αγγλία έχοντας μεταμορφώσει τις σκληρές αναμνήσεις από τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής της σε έναν αγώνα ζωής εναντίον των παιδικών γάμων μέσα από μια οργάνωση που ίδρυσε μόλις στα 16 της.
Θυμάται τα πάντα, γιατί αυτά είναι που την κινητοποιούν να αγωνιστεί: πώς ένας άντρας την είδε να παίζει στον δρόμο και του άρεσε και θεώρησε πως έπρεπε να γίνει γυναίκα του· πώς η μάνα της ήταν αμετάπειστη να την παντρέψει: «Ετσι ήταν η ζωή της, δεν είχε πάει σχολείο, παντρεύτηκε στα 14 της όπως και η γιαγιά μου και κάθε χρόνο γεννούσε κι ένα παιδί,συνολικά δέκα που μεγαλώναμε μέσα στη φτώχεια και την πείνα»· πώς άκουγε τους γονείς της να λένε ότι παντρεύοντας τα κορίτσια τους θα είχαν λιγότερα βάρη στην πλάτη τους και θα έπαιρναν και προίκα· πώς δραπέτευσε από τον γάμο και την οικογένειά της τρομοκρατημένη γιατί είχε δει τη θεία της να αυτοπυρπολείται στα 14 της, προτιμώντας τον θάνατο από το συστηματικό ξυλοφόρτωμα του ψυχοπαθούς συζύγου στον οποίο την πούλησαν, όπως είχε δει τη 13χρονη αδελφή της να αποπειράται να αυτοκτονήσει με τον ίδιο τρόπο για να αποφύγει έναν καταναγκαστικό γάμο με έναν πολύ μεγαλύτερό της άντρα· και πώς όταν καθάριζε το σχεδόν ολότελα καμένο σώμα της αδελφής της ήταν που αποφάσισε ότι δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να αποφασίσει για εκείνη κι άρχισε να οργανώνει το σχέδιο απόδρασής της.
Η Νάντα είχε το σθένος να αναζητήσει τον θείο της, «ο μόνος στην οικογένεια με πανεπιστημιακές σπουδές, με διαβάσματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, άποψη για τον σημαντικό ρόλο των γυναικών στην κοινωνία του μέλλοντος και πολέμιος των παιδικών γάμων». Αλλά εκείνος έλειπε στο εξωτερικό και απελπισμένη αποφάσισε να φτιάξει ένα βίντεο αφηγούμενη την ιστορία της. Ένας φίλος του θείου της το ανάρτησε στο κανάλι του στο YouTube. Μέσα σε τρεις ημέρες το είδαν 8 εκατ. χρήστες, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες και τα διεθνή ΜΜΕ άρχισαν να μιλούν για τους καταναγκαστικούς γάμους ανήλικων κοριτσιών. Χάρη στην πίεση από τη δημοσιότητα που γνώρισε η ιστορία της, το υπουργείο Εσωτερικών της Υεμένης τής επέτρεψε να πάρει διαζύγιο.
Αρνούμενη να επιστρέψει στην οικογένειά της, άρχισε η περιπλάνησή της: ομηρία μαζί με τον θείο της από την τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό κράτος» που τη θεώρησε πράκτορα της Δύσης λόγω του ιδρύματός της, Σαουδική Αραβία, Ιράν, Αίγυπτος, Ιορδανία, Κένυα… Κι έπειτα στην Αγγλία για να παραλάβει βραβείο που κέρδισε το ίδρυμά της, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε μαζί με τον θείο της.
Παρά τις δυσκολίες των τόσων χρόνων προσφυγιάς, με την οργάνωσή της έχει υλοποιήσει πολλά προγράμματα κατά των παιδικών γάμων αλλά και ένα εκμάθησης αγγλικών για να μπορούν οι επιζώσες ανήλικες να μιλούν άμεσα στη διεθνή κοινή γνώμη, ενώ έχει σώσει περισσότερα από 600 κορίτσια.
Στο προφίλ της στο Instagram υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες μικρών κοριτσιών: μια εξάχρονη που τη βίασε ο «σύζυγός» της στη Σαουδική Αραβία, μια 14χρονη Μαροκινή που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε να βιάζεται από τον άντρα που την αγόρασε, μια 10χρονη από τη Συρία που έμεινε ανάπηρη από τα βασανιστήρια των πεθερικών της… Στο Νιουκάστλ όπου ζει πλέον άρχισε μια καινούργια ζωή, ένιωσε για πρώτη φορά ελεύθερη και ταξιδεύει σε πολλές χώρες για να ενθαρρύνει κορίτσια να σπάσουν τον φαύλο κύκλο της υποταγής και της σιωπή. Δέκα χρόνια αφότου επιχείρησαν να της κόψουν τα φτερά, η Νάντα ονειρεύεται ξανά και ελπίζει ότι θα μπορέσει να συμβάλει στην αλλαγή νομοθεσίας ώστε οι παιδικοί γάμοι να θαφτούν στα χρονοντούλαπα της Ιστορίας. Γι’ αυτό θέλει να συνδυάσει τον ακτιβισμό της με σπουδές Νομικής ώστε να υπερασπίζεται αυτά τα κορίτσια όχι μόνο στα εθνικά δικαστήρια αλλά και στα Ηνωμένα Έθνη. «Αυτό είναι το όνειρό μου και ξέρω ότι μπορώ να το πετύχω».
——————————
Πηγή:efsyn.gr