Όλα όσα θα δουν οι επισκέπτες της έκθεσης έργων ελληνικής ζωγραφικής του δέκατου ένατου αιώνα, κυρίως έργων με θέμα την Επανάσταση του ’21.
Την επανέναρξη της Εθνικής Πινακοθήκης εγκαινίασαν με την παρουσία τους η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Υπουργός Πολιτισμού και ο Δήμαρχος Αθηναίων
Γενική άποψη της πτέρυγας του εκθεσιακού χώρου του πρώτου ορόφου όπου παρουσιάζονται έργα αστικής ζωγραφικής του 19ου αιώνα.
Το 1862 αποτελεί ορόσημο όχι μόνο για τη νεότερη ελληνική ιστορία, αλλά και για τη νεοελληνική τέχνη. Με την έξωση του Όθωνα τελειώνει η περίοδος της Βαυαροκρατίας στην Ελλάδα, ενώ στην τέχνη αρχίζει μια νέα «βαυαροκρατία», με τη θριαμβευτική είσοδο στο προσκήνιο της ελληνικής καλλιτεχνικής ζωής των μεγάλων εκπροσώπων της ώριμης Σχολής του Μονάχου: Νικηφόρου Λύτρα, Νικολάου Γύζη, Γεώργιου Ιακωβίδη, Κωνσταντίνου Βολανάκη κ.ά.
Η Ηθογραφία, είδος κατεξοχήν αστικό από τότε που αναπτύχθηκε στην Ολλανδία τον 17ο αιώνα, κατέχει περίοπτη θέση στις προτιμήσεις της νέας αστικής τάξης της εποχής του Χαρίλαου Τρικούπη. Μια μορφή μεγαλοαστικής προσωπογραφίας γνωρίζει επίσης μεγάλη επιτυχία. Η νεκρή φύση και το γυμνό συμπληρώνουν το θεματικό ρεπερτόριο της ώριμης φάσης του ελληνικού ακαδημαϊσμού.
Στην τοπιογραφία επικρατεί η Θαλασσογραφία, με κυριότερο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Βολανάκη. Παράλληλα, μια αληθινή ζωγραφική υπαίθρου, με ελεύθερη πινελιά, χρώμα και φως, μεταδίδει την εικόνα ενός κόσμου ρευστού και μεταβαλλόμενου.
