Σε μια ιδιαίτερα συγκυριακή κατάσταση η φετινή 8η Μάρτη θα βαφτεί με το αίμα αθώων και τα δάκρυα των μανάδων τους.
Για καθένα μας Πατρίδα είναι εκεί που ζούμε , που είναι θαμμένοι οι νεκροί μας… Εκεί που αντικρίσαμε τον δικό μας ήλιο όταν ανοίξαμε τα μάτια μας και αυτόν βλέπουμε αιώνες τώρα…
Όταν όμως ξεσπιτώνονται εκατομμύρια άνθρωποι, χάνονται πατρίδες, ιερά και βωμοί, Εσύ, Γυναίκα της Ανατολής και της Δύσης, του Βορρά και του Νότου, Γυναίκα κίτρινη, μαύρη, λευκή, μιγάδα… που πας;
Ας σιωπήσουμε και ας σταθούμε με σεβασμό και περίσκεψη έστω και νοερά δίπλα στις γυναίκες – μάνες, που θάβουν τα παιδιά τους, με πρόσωπα στεγνά, «μαδημένα» από τον πόνο, αγέλαστα, αχρωμάτιστα…
Τούτη την 8 Μάρτη ας αναλογιστούμε όχι μόνο την ισότητα αντρών – γυναικών αλλά και την ισότητα μεταξύ των λαών.