Το ταξίδι στο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, την Σικελία,τη μυθική χώρα του ήλιου, εκεί που έζησαν και μεγαλούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες ιδρύοντας δεκάδες ακμάζουσες πόλεις, μοιάζει με προσκύνημα.
Η Σικελία λόγω των τριών μεγάλων ακρωτηρίων της, ονομάστηκε Τρινακρία από τους Έλληνες, με έμβλημα έναν ανθρωπόμορφο ηλιακό δίσκο, μιας φτερωτής μορφής μέδουσας.
Οι ακτές και η ενδοχώρα του νησιού που φιλοξένησαν τους ανήσυχους ναυτικούς της αρχαιότητας, σήμερα παραμένουν το ίδιο φιλόξενες κι εμείς γινόμαστε αποδέκτες μιας εντυπωσιακής πολιτιστικής κληρονομιάς, όπου συνυφαίνεται η εξευγενισμένη αρχιτεκτονική της ΜagnaGrecia, με την καλλιτεχνική αραβική δεξιοτεχνία και την νορμανδική αυστηρότητα.Τοπία απ’ την μπαρουτοκαπνισμένη Αίτνα ως τις σμαραγδένιες ακτογραμμές και σε κάθε γωνιά του νησιού, είναι εμφανείς οι αρχαιοελληνικές επιρροές. Αποτυπώματα τόσων λαών, Ελλήνων, Ρωμαίων, Βυζαντινών, Αράβων, Νορμανδών, Φράγκων και Ισπανών, έχουν αφήσει βαθιά χαραγμένη την ανεξίτηλη σφραγίδα τους, στον πολιτισμό της γειτονικής χώρας.
Από το Μπάρι ταξιδεύοντας προς το νοτιότερο άκρο της Ιταλικής χερσονήσου συναντήσαμε μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις της νότιας Ιταλίας,το Ρήγιο (Regio Kalampria).
Η πόλη έφτασε σε μεγάλη ακμή αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα κέντρα της Μεγάλης Ελλάδας στον πορθμό της Μεσσήνης. Σήμερα δύο μοναδικά αρχαιοελληνικά μπρούτζινα αγάλματα, οι πολεμιστές του Ριάτσε, που θυμίζουν τον Ηνίοχο των Δελφών, βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας κι έκαναν το Ρήγιο ξανά διάσημο.
Στο βορειότερο άκρο του νησιού η αρχαία Μεσσήνη αποτελεί κομβικό σημείο και πέρασμα στη Σικελία. Με το καράβι ‘’Χάροντας’’, περάσαμε στο νησί μέσα απ’ τα στενά της Σκύλλας και της Χάρυβδης, τα θαλάσσια τέρατα που σύμφωνα με την μυθολογία κατασπάραξαν τους συντρόφους του Οδυσσέα. Στην Σικελία, ο πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης Οδυσσέας και οι σύντροφοι του σύμφωνα με τα Ομηρικά Έπη, ήρθαν αντιμέτωποι με ανθρωπόμορφα τέρατα, τις Σειρήνες και τύφλωσαν τον Κύκλωπα Πολύφημο,τον γιο του θεού Ποσειδώνα.
Η πορεία μας συνεχίζεται ανάμεσα σε χαράδρες και καταπράσινα βουνά, λόγω των βροχών που δέχεται το νησί βόρεια, ενώ οι δροσερές αύρες της Μεσογείου κάνουν το ταξίδι μας ευχάριστο μες το κατακαλόκαιρο.
Επόμενος σταθμός η Κεφαλού με τον επιβλητικό βράχο πάνω απ’ την θάλασσα σε σχήμα κεφαλής βοδιού,στον οποίο οφείλει το όνομά της. Μια πανέμορφη πόλη με χρυσές αμμουδιές,πολυσύχναστες παραλίες,μικροπωλητές με τις πολύχρωμες πραμάτειες τους, γραφικά καφέ και εστιατόρια όπου πίτσες και μακαρονάδες έχουν την τιμητική τους. Στενά πλακόστρωτα δρομάκια ανάμεσα σε μαγαζιά λαϊκής τέχνης, οδηγούν τα βήματά μας στην μεγάλη πλατεία που δεσπόζει ο Καθεδρικός Ναός της πόλης,διάσημος για την θαυμάσια ψηφιδωτή παράσταση του Χριστού.
Επόμενος προορισμός το Παλέρμο. Η πρωτεύουσα της Σικελίας κάτω απ’το ζεστό μεσογειακό ήλιο, σου δίνει την αίσθηση πως εδώ συναντιέται ο ελληνικός, ο αραβικός, και ο νορμανδικός κόσμος. Στρέφοντας με θαυμασμό το βλέμμα ψηλά, μπορεί να δεις εντυπωσιακά κτίρια αναγεννησιακής και μπαρόκ αρχιτεκτονικής, αγάλματα, υπέροχα γλυπτά,θέατρα, παλάτια, μεγαλοπρεπείς ναούς, που αποτελούν πολιτιστικά κοσμήματα των κεντρικών λεωφόρων.
Σ’ αυτή την πολυάνθρωπη πόλη,καθώς η νύχτα πέφτει στο Παλέρμο κι οι δρόμοι σφύζουν από ζωή, ένα πολύβουο ανθρώπινο σμάρι που μοιάζει να ξενυχτά στα πεζοδρόμια, ανάμεσα σε μουσικούς του δρόμου, κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις.
Στο Βασιλικό Λόφο,στο περίφημο Μονρεάλε, σταθήκαμε θαυμάζοντας από ψηλά το Παλέρμο και τον ανυπέρβλητο Καθεδρικό Ναό, με τα περισσότερα ψηφιδωτά βυζαντινής τέχνης, μετά την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης.
Ο Σελινούντας είναι από τις μεγαλύτερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας. Ονομάστηκε έτσι από το άγριο σέλινο που φυτρώνει στην περιοχή και αποτυπώθηκε στα νομίσματά της. Τα κολοσσιαία ερείπια των αρχαίων ναών,οι λιγοστοί κίονες που στέκονται ακόμα όρθιοι,θυμίζουν την μεγαλοπρέπεια του Παρθενώνα και μαρτυρούν την ακμή της πόλης.
Προχωρώντας νότια αλλάζει το σκηνικό. Η βλάστηση γίνεται αραιότερη και το τοπίο βαμμένο στα χρώματα της ώχρας αστράφτει κάτω απ’ τις ηλιαχτίδες.
Ο Ακράγαντας, η πόλη που μάγεψε τον Πίνδαρο ως «η ωραιότερη πόλη που κατοικούν θνητοί», μας αποκαλύπτεται…Το Αγκριτζέντο πατρίδα του θεατρικού συγγραφέα Λουίτζι Πιραντέλο, είναι μια από τις επιφανέστερες πόλεις της MagnaGrecia.Το κόσμημα της αρχαίας Ελλάδας ανάμεσα σε αρχαίους ποταμούς, στην περίφημη πλατιά «Κοιλάδα των ναών», αφήνει έκθαμβους τους επισκέπτες. Επιβλητικά μνημεία ασύγκριτου κάλλους, σ’ ένα μοναδικό φυσικό τοπίο σπαρμένο με πεύκα, αμυγδαλιές, ελιές και κακτοειδή, αποτελεί έναν χώρο που περικλείει το μεγαλύτερο συγκρότημα λατρείας στην Ευρώπη. Οι 12 αρχαίοι Ελληνικοί ναοί,από τα ωραιότερα δείγματα ελληνικής τέχνης, συνυπογράφουν πως ο Ακράγαντας υπήρξε η ευλογημένη γη για να κατοικούν οι θεοί! Αφήνοντας πίσω μας την μαγεία του Ακράγαντα, συνεχίζουμε το ταξίδι σε τοπία της πέτρας και της θάλασσας, όπου συνυφαίνονται αρχαίοι ελληνικοί μύθοι κάτω από τον αιώνιο μεσογειακό ήλιο.
Φτάνουμε στις Συρακούσσες γενέτειρα του Αρχιμήδη με 2.700 χρόνια αρχαίας ελληνικής ιστορίας, που υπήρξαν μια από τις σπουδαιότερες και ισχυρότερες ναυτικές δυνάμεις στην Μεσόγειο. Στο θέατρο των Συρακουσσών ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της αρχαιότητας,ανέβηκαν για πρώτη φορά έργα μεγάλων δραματουργών όπως του Ευριπίδη, Αισχύλου κλπ.
Το τοπίο είναι γεμάτο εντυπωσιακές στοές αρχαίων λατομείων. Σ΄ένα κωνικό κοίλωμα σπηλιάς με εξαιρετική ακουστική, που ο Καραβάτζιο ονόμασε Αυτί του Διονύσου, ο τύραννος των Συρακουσών φυλάκιζε τους αντιπάλους του κι από ψηλά αφουγκραζόταν τις συζητήσεις τους.
Μέσα σε πολυσύχναστους δρόμους ταξιδεύουμε ανάμεσα στο μύθο και την ιστορία, σ΄ απομεινάρια αρχαίων ναών, επιβλητικά μπαρόκ κτίρια, πλατείες και Καθεδρικούς ως την Πηγή της νύμφης Αρέθουσας που οι Συρακούσιοι πίστευαν πως τα νερά της, μέσα από υπόγειες διαδρομές, χύνονταν στον ποταμό Αλφειό της Πελοποννήσου.
Στο κέντρο των Συρακουσών,η Ορτυγία,το νησί που ο Οδυσσέας παρέμεινε φυλακισμένος από την νύμφη Καλυψώ, εμείς δίπλα στο κύμα σβήναμε τον κάματο της μέρας,στη δροσιά του σούρουπου.
Η ΚΑΤΑΝΗ η «Μαύρη Πόλη» της Σικελίας με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική,αποτελεί μνημείο της Ουνέσκο.Το ιστορικό της κέντρο κάτω απ’ την σκιά των κρατήρων,στην ποδιά της Αίτνας, έχει γνωρίσει πολλές φορές την καταστροφή απ’ το πέπλο στάχτης του ηφαιστείου.
Μοναδική εμπειρία η γνωριμία μας με την μυστηριώδη γοητεία της Αίτνας.Το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο της Ευρώπης με χιλιάδες κατοίκους να ζουν στις πλαγιές της. Κατά την μυθολογία ο θεός της φωτιάς, είχε το εργαστήριό του κάτω από την Αίτνα κι ο Αίολος είχε φυλακίσει τους ανέμους στις σπηλιές της, ενώ ο γίγαντας Εγκέλαδος που καταπλακώθηκε απ’αυτήν, σύμφωνα με τον Αισχύλο, υπήρξε η αιτία των ηφαιστειακών της εκρήξεων.
Στην ορεινή διαδρομή κυριαρχεί το απέραντο μαύρο χρώμα απ’ τους ποταμούς λάβας με εικόνες που κόβουν την ανάσα. Τα υλικά που ξερνά η Αίτνα,καθιστούν γόνιμο το έδαφος, με την βλάστηση να οργιάζει στις χαμηλές παρυφές.Μας τυλίγει μια αίσθηση ευεξίας ψηλά στους κρατήρες, καθώς η Αίτνα δεν παύει στιγμή να βρυχάται μέσα απ’ τα απόκοσμα σπλάχνα της, μας συναρπάζουν οι δροσερές αύρες του Ιονίου Πελάγους.
Επόμενος σταθμός η κοσμοπολίτικη Ταορμίνα μια από τις ωραιότερες πόλεις της Σικελίας με το φημισμένο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Η πόλη προβάλλει μέσα από γραφικά σοκάκια πνιγμένα στις βουκαμβίλιες με ατμοσφαιρικές στοές και σκαλάκια που τραβούν κατά τις ανηφοριές του πανέμορφου οικισμού. Ένα ανεπανάληπτο σκηνικό που γεφυρώνει το φυσικό τοπίο με το αρχαίο ελληνικό παρελθόν.
Τελευταίο μας σταθμός ο Κρότωνας,μια όμορφη παραθαλάσσια πόλη με λεωφόρους, γέφυρες, αρχοντικά και κάστρα, ξεπροβάλλει μπροστά μας στην ανατολική ακτή Καλαβρίας που βρέχεται απ’ το Ιόνιο πέλαγος.
Εκεί ο Πυθαγόρας με την περίφημη σχολή του,συμβάλλοντας στην οικουμενική ακτινοβολία της πόλης σε όλο τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο,επηρέασε την ανθρώπινη σκέψη ως σήμερα.
Ολοκληρώνοντας το οδοιπορικό μας σε ανεπανάληπτες, αρχαίες διαδρομές, λίγο πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, ρουφούσαμε άπληστα μέσα από άλλης διάστασης μαγικές χαραμάδες,τις τελευταίες εικόνες στις γειτονιές της Magna Grecia!
Βασιλική Αλαφογιάννη